De graansilo van de firma Weijers werd in 1899 gebouwd door architect Beltman. De firma Weijers was al in 1780 opgericht en stond tot 1891 in de binnenstad van Deventer.
Nadat in 1876 de vestingwerken van Deventer werden ontmanteld, ontstond er aan de zuidkant van Deventer een industriegebied. Voor de firma Weijers een prima plek om uit te breiden: door de ligging aan de IJssel werd de bereikbaarheid vergroot. Begin 20e eeuw werd de graansilo uitgebreid met een magazijn en stoomgrutterij. Er werden gruttenmeel, maismeel, lijnmeel, gerstemeel, roggemeel, gemengd graan en diverse gemengde voedersoorten geproduceerd. Later in de vorige eeuw nam de Stoomolieslagerij van de gebroeders Ten Hove het hele complex van Weijers over. De silo bleef tot 1987 in bedrijf. Er zijn weinig soortgelijke silogebouwen in Nederland te vinden. Zowel door de zeldzaamheid als door het grootschalige en kapitaalintensieve karakter van productie, dat typerens is voor silo’s uit de 19e eeuw, werd de silo aangewezen tot Rijksmonument.
In 1999 stelden de provincie Overijssel en gemeente Deventer een onderzoek in naar de mogelijkheden voor het vestigen van een archeologisch depot in de silo. Nadat de silo geschikt was gebleken, maakten architectenbureau Lafour & Wijk Amsterdam en Architectenbureua Kreek Diepenveen het plan voor de restauratie. Eind 2005 was het archeologisch depot een feit. Oude elementen van de graansilo zijn bewust behouden gebleven en kregen een functionele of decoratieve functie. Het depot wordt gedeeld met de afdeling Archeologie van de gemeente Deventer.
In het tegen de silo aan gelegen pakhuis uit 1907 zijn diverse kantoorruimtes gecreëerd, waarin onder andere de gemeentelijke archeologische dienst is gehuisvest.
